کد مطلب:129741 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:235
نشانه های آسمانی
منابع حدیثی سنی و شیعی منابع تاریخی به یك اندازه از نشانه های آسمانی كاشف از خشم خداوند به خاطر كشته شدن امام حسین (ع) یاد كرده اند؛ و هیچ كس به جز شماری اندك از افراد بی ایمان ناآگاه [1] آن را انكار نكرده است. از جمله آثار روایی و تاریخی در این باره موارد زیر است:
[1] حسين محمد يوسف در ص 552 كتاب «سيدالشباب اهل الجنة الحسين بن علي (ع)» مي نويسد: «از جمله ي خرافه ها و دروغهايي كه در اين باره ساخته شده است، روايات مربوط به كسوف خورشيد به خاطر قتل پسر دختر رسول خدا (ص) است». او در صفحه ي 544 مي گويد: «اعتقاد به اينكه آسمان خون باريد يا اينكه هر سنگي را در شام برمي داشتند در زير آن خون تازه ديده مي شد، يا اينكه وقتي سر امام حسين (ع) را به خانه ي ابن زياد آوردند از ديوارهايش خون سرازير شد همه از عقايد و دروغهاي شيعيان غلوكننده است». همچنين اين نويسنده ادعا مي كند كه بيشتر اين روايات از روايت ابومخنف، لوط بن يحيي گرفته شده است!
بي شك اين نويسنده، پندار باطلش را از سحرآموز بزرگشان يعني ابن كثير كه به دروغ پردازي بر ضد شيعه اماميه مشهور مي باشد، الهام گرفته است وگرنه احاديث مربوط به اين نشانه هاي آسماني و زميني در كتابهاي اهل سنت از زبان حافظان حديث همانند ابن ابي شيبه، ابن سعد، ابن جميل، ابن عساكر، ابن حجر و ابن جوزي آمده است. حتي خود ابن كثير حديث سرخ شدن آسمان را در تفسير خويش نقل كرده و چيزي هم در موردش نگفته است.
شگفت انگيز اينكه در حالي كه فاجعه ي عاشورا در چشم برخي كساني كه مسلمان به شمار مي آيند بي اهميت مي آيد، برخي از مسيحيان آگاه به تاريخ اسلام آن را بزرگ مي شمارند. مانند جرجي زيدان كه در كتاب تاريخ الاسلام خويش (ص 173 و 179) مي نويسد: «اگر ماه در آن شب مي دانست كه نورش به كجا مي تابد از تابيدن آن خودداري مي كرد، تا آن جنايتي را كه در تاريخ بشر كسي همانندش را مرتكب نشده است بپوشاند... و اگر آن خاك، زشتي ماجرايي را كه در آن روز شنبه هولناك اتفاق افتاد درك مي كرد، تشنگي را بر سيراب شدن ترجيح مي داد.».